Gitaarvirtuoos en proglegende Steve Howe heeft naast zijn werk met Yes een groot aantal soloalbums op zijn naam staan. Als zijn veelzijdige oeuvre ons iets leert is het dat hij nooit verlegen heeft gezeten om inspiratie en zich moeiteloos tussen genres beweegt. Terwijl hij zijn voorlaatste album nog opnam met zijn jazztrio, heeft deze plaat weer een onversneden progsound. Zowel de instrumentale als de gezongen stukken zijn voorzien van prominente en makkelijk in het gehoor liggende melodieën, en Howe toont zijn meesterschap met een keur van verschillende gitaargeluiden. Als een schilder gaat hij te werk met de klankkleuren op zijn palet, maar de melodieën klinken soms wat voorspelbaar en schurken haast tegen het kitscherige aan. Zoals de titel al doet vermoeden heeft dit werk de liefde als thema. ‘Love is a river,’ zingt Howe op een van de nummers; het album zelf klinkt soms meer als een kabbelend beekje.
