Recensie | Myrddin – Monstruos y Duendes, vol. 2: Longhin

Zoals haast alles om ons heen is de wereld van de flamenco onderhevig aan trends. Vele artiesten lijken elkaar – al dan niet bewust – te volgen of door te bouwen op elkaars werk. Het oeuvre van flamencogitarist Myrddin de Cauter staat duidelijk los van wat voor trend dan ook. De Vlaming is altijd al een buitenbeentje geweest in dit wereldje en het vormen van een eigen geluid en stijl leek voor hem altijd al een prioriteit te zijn. Longhin is zijn zesde album en de tweede uit de reeks Monstruos y Duendes waarop hij zonder enige begeleiding zijn gitaarcomposities laat horen. Zijn spel wordt gekenmerkt door sterke dynamiekverschillen, alternatieve gitaarstemmingen en een uitzonderlijke techniek. Niet alle composities liggen makkelijk in het gehoor. Maar stukken als het Bachiaanse Mielandre bewijzen dat zijn focus ligt op het overbrengen van diepe emoties. Longhin is een intrigerende plaat van een compromisloze kunstenaar.

https://www.muziekweb.nl/Link/KCX4558/Monstruos-y-duendes-vol-2